Afscheid van de Elbe

Het was stil op de camping toen we vanochtend opstonden. De opkomende zon bestreek met haar eerste zonnestralen de heuvelrug aan de overkant van de Elbe. De slierten mist kleurden langzaam oranje om vervolgens in het niets op te lossen. Romantisch is het hier zeker. Veel dichters en schilders hebben zich door dit landschap laten inspireren. Het is hier ook wonderlijk mooi. Wunderbar zeggen de Duitsers zo treffend. En eergisterenavond zagen we een zonsondergang die de oplopende en vervolgens langzaam aflopende heuvelrug in een gouden strijklicht ving, als een impressionistisch schilderij. Ik moest terugdenken aan mijn vader ,die gisteren zeven jaar geleden stierf. Enkele ogenblikken voor zijn dood verscheen op zijn gezicht, het gezicht van zijn moeder, mijn oma. Alsof ook zij herinnerd moest worden in een gloedvol strijklicht dat even rustig verdween als dat het was gekomen. Samen met haar verdween mijn vader in het
oneindige niets. Zo gaat dat met alles, ondanks alle restaureerwoede die wij mensen aan de dag leggen. De altstadt van Dresden is na de tweede WO vrijwel geheel gerestaureerd. We zijn er drie dagen geweest en hebben deze romantische Barokstad aan de Elbe enigszins leren kennen. Ze is buitengewoon goed gerestaureerd en daarin zit misschien ook wel de makke van deze stad. Toen we aan het eind van de eerste dag weggingen zei Marjan: ik vind het wat benauwend hier. En dat gevoel had ik ook. De stad is zo goed in zijn barokke glorie nagebootst, dat je denkt dat de tijd heeft stil gestaan en dat maakt haar nostalgisch, althans, die Altstadt. Maar ondanks deze kritische opmerking is de stad de moeite waard om er te zijn en valt er te genieten zoals van de Semperopera of de tuinen van het Zwinger en de formidabele skyline als je vanuit het westen de stad nadert.
We hebben in deze stad ook een juweel van een museum ontdekt, het Albertinum. We hebben de afgelopen twee dagen vele uren daar doorgebracht en de duitse kunstgeschiedenis van de afgelopen 2 eeuwen doorlopen. Van hyper romantisch tot hedendaagse abstract. Bovendien is hier het oude gebouw een mooie symbiose aangegaan met moderne architectuur. Het heeft ons in Dresden gehouden en langer verbonden met de Elbe, de rivier die ons de afgelopen drie weken de weg richting gegeven heeft en ons schoonheid en rijkdom heeft laten zien waarvan we veel zullen vergeten. Nu zitten we in de trein naar Berlijn, waar we over een klein uur zullen arriveren.